သူရဲ႕စိတ္ဟာ အင္မတန္မွ ႏူးညံတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူရဲ႕ဘဝဟာ သူရဲ႕စိတ္နဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ ၾကမ္းတမ္းလွတယ္။ အဲဒီငယ္သူငယ္ခ်ငး္အတြက္ ေရးဖြဲ႔ထားတယ္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေရ
သူငယ္ခ်င္းေရ
မင္းဘဝရဲ႕ လႈိင္းၾကမ္း
မင္းဘဝရဲ႕ အရိပ္မဲ့ေနရာ
မင္းဘဝရဲ႕ ဆုတ္နစ္မႈ
မင္းဘဝရဲ႕ မုန္တိုင္းခတ္သံ
မင္းဘဝရဲ႕ ေမွာင္မိုက္မႈမ်ား
ဒီလိုၾကမ္းတမ္းမူေတြၾကား
ရွင္သန္ခဲ့ မင္းဘဝ
ဆိုးဝါးတဲ႔ အတိတ္
ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ပစၥဳပၸန္
မႈန္ဝါးတဲ့ အနာဂတ္
ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ဆံုးတဲ့
လူဘဝထဲမွာ. . .
ငါေျပာခဲ့ဘူးတဲ႔ အဆိုးရဲ႕အစြန္ဟာ
အေကာင္းဆံုးရဲ႕ အစဆိုတာ
မင္းနဲ႔က်မွ. . .
ရွည္ၾကာလွတဲ့အဆိုးနဲ႔
ရက္စက္လိုက္တဲ့ ကံၾကမၼာရယ္။
ဒီလို ဒီလို. . . ဘဝထဲကမင္းမွာ
ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတဲ့
မင္းႏွလံုးသာက ႏူးညံသိမ္ေမြ႔ေနမႈဟာ
သိပ္အံၾသဖို႔ေကာင္းသလို
မင္းရဲ႕ သည္းခံ၊ အနစ္နာခံႏိုင္မႈ
ထက္ျမက္မႈ ေမတာၱထားႏိုင္မႈ
ဒီလို စြမ္းအားေတြဟာလည္း
ႏွိႈင္းယွဥ္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္
ျမင့္မားလွခ်ည္လား သူငယ္ခ်င္းရယ္။
ရက္စက္တဲ့ဘဝမွာ ႏူညံသိမ္ေမြတဲ့မင္းရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင္႔ရခဲ့တာကို
ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္။
Wednesday, December 12, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment